GRAFEN, MATERIAŁ WIELOFUNKCYJNY
Grafen to nowy materiał, który zrewolucjonizuje to, do czego używamy ubrań.
Wspomniany wcześniej w naszym artykule o nowych tkaninach grafen wciąż wywołuje poruszenie. I nie bez powodu. Odkryty w 2004 r. Przez dwóch badaczy z Uniwersytetu w Manchesterze, André Geima i Konstantina Novoselova, i nagrodzony Nagrodą Nobla w dziedzinie fizyki w 2010 r., Ten bezprecedensowy nowy materiał może poszczycić się wieloma wyjątkowymi cechami.
Grafen, przyjmujący kształt pojedynczej warstwy atomów węgla ułożonych we wzór plastra miodu, występuje w czystej postaci, bez dodatków i chemii. Ułożony w harmonijkowych arkuszach, jego płaska i rozciągliwa powierzchnia oraz właściwości termiczne i elektryczne sprawiają, że jest on idealnym kandydatem do integracji tekstyliów, oprócz użyteczności środowiskowej, ponieważ grafen pochłania węglowodory i materiały organiczne.
Grafen można opisać jako warstwę grafitu o grubości jednego atomu. Jest podstawowym elementem strukturalnym innych alotropów, w tym grafitu, węgla drzewnego, nanorurek węglowych i fulerenów. Można go również uważać za nieskończenie dużą cząsteczkę aromatyczną, ograniczający przypadek rodziny płaskich wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych. Badania nad grafenem rozwinęły się szybko, odkąd substancja została wyizolowana po raz pierwszy w 2004 roku. Podstawą badań były teoretyczne opisy składu, struktury i właściwości grafenu, które obliczono dziesiątki lat wcześniej. Wysokiej jakości grafen okazał się również zaskakująco łatwy do wyodrębnienia, umożliwiając dalsze badania. Andre Geim i Konstantin Novoselov z Uniwersytetu w Manchesterze otrzymali w 2010 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki „za przełomowe eksperymenty dotyczące dwuwymiarowego grafenu materiałowego.
Tkaniny pokryte grafenem uzyskano poprzez chemiczną redukcję tlenku grafenu. Tkaniny przewodzące uzyskano stosując kilka powłok grafenowych. Spektroskopia impedancji elektrochemicznej wykazała właściwości przewodzące tkanin. Szybkość skanowania jest kluczowym parametrem w charakteryzacji za pomocą woltamperometrii cyklicznej. Skaningowa mikroskopia elektrochemiczna wykazała wzrost elektroaktywności.